May Isang Ako

Ako si Byron Flores Gamban, labing-pitong taong gulang. Ang edad kong ito ay batay sa araw kung kailan ako unang sinikatan ng araw. Isinilang ako noong Agosto 26 taong 1999.

Ang aking pangangatawan ay sakto lang. Isa akong lalaki na 5’3 ang taas at 48 kg ang bigat. Ang aking etnisidad ay parehong Tagalog at Waray bunsod na din ng magkaibang etnisidad ng aking mga magulang.

Bagama't sakto lang ang aking kaanyuan ay mayroong isang bagay akong maipagmamalaki dahil ito ang pinaka kapansin-pansing bahagi ng aking mukha at ito ay ang aking matangos na ilong. Isa ito sa maipagmamalaki ko dahil ito ang bahagi ng aking mukha na madalas mapansin ng ibang tao.

Sa usapin naman ng mapaglilibangan, paborito kong sport ang badminton. Nakahiligan ko ito simula pagkabata dahil na rin sa maganda at maayos na kondisyon ng aking katawan.

Maayos ang aking pangangatawan dahil na rin sa magandang lagay ng aking kalusugan sa kasalukuyan. Naging maganda ito, dahil sa tingin ko, ito ay bunga ng pagkain ko ng mga gulay at pagkain na hindi ko talaga tinitikman noon.

Sa ngayon, wala naman akong kahit na anong sakit kaya hindi ako sumasailalim sa kahit na anong gamutan sa kasalukuyan. Bunsod nito, mas naging aktibo ako sa pakikisalamuha sa iba't-ibang tao sa paligid ko, na nakakatulong din naman sa aking pag-unlad.

Sa kabilang banda, kung tatanungin ang naging sakit ko noon ang magiging sagot ko ay blood infection na bunga ng palagian kong pagkain ng noodles, processed food, softdrinks, at iba pa. Nagsilbing panggising ang sakit kong ito dahil ito ang humikayat para bawasan ko ang pagkain ng mga pagkaing ‘di maganda sa aking kalusugan.

Sa usapin pa rin ng pangangatawan, kahit na malikot ako ay wala naman akong seryosong sugat o kahit natatandaan na ganito. Sa tingin ko din ay wala naman akong depekto ngunit malimit sabihin ng pamilya ko na mahina raw ang aking pandinig.

Nasabi na lang din naman ang pamilya, lahat kami sa pamilya ko ay palabati basta kakilala at malapit sa amin. Bibabati namin sila kahit na nasa sasakyan kami o kahit nagkasalubong lang.

Normal lang din ang alak sa pamilya namin kaya hindi ko maitatanggi na nakainom na ako ng alak subalit mabibilang ko sa isang kamay kung gaano ako kadalas uminom sa isang taon. Sa kabilang banda, ang paninigarilyo at lalong-lalo na ang droga ay bawal sa amin.

Ang gawain kong ito (pag-inom) ay maituturing kong isang kahinaan gaya ng kiliti. Kung ang mga ito ay kahinaan ang kalakasan ko naman ay ang aking ipinagmamalaking ilong.

Ako ay isang tao na may simple ngunit kakaibang imahinasyon. Isa akong tao na ‘di ganon katalino pero alam ko ang common sense at humor at sa scale na 1-10 masasabi ko na papasa ako dahil sa tingin ko ang magiging score ko ay 9.

Kahit ‘di ako masyadong matalino ay tinitingnan ko ang buhay nang positibo at may pag-asa kung kaya't ‘pag may kinakaharap akong problema ay tinitingnan ko ito sa ibang anggulo para mahanap ko ang magandang bahagi nito.

Dahil sa positibong pagtingin ko sa buhay ay nagawa nitong punan ang kakulangan ko sa pagkanta at pagsayaw. Nagawa rin ng pagiging positibo ko ang pagpapabuti pa sa mga bagay kung saan ako magaling gaya ng pagluluto at paghahalaman.

Epekto rin ng pagiging positibo  ang pinakamataas na tagumpay na nakamit ko at ito ay nang may karangalan sa parehong elementarya at Junior High. Nabigo man akong maging bahagi ng Top 5 noong Junior High ay ‘di ko ito masyadong dinaramdam kahit na ito ang pinakamalaki kong kabiguan.

Pero ‘di ako ganon kabait. Sa pakikutungo ko sa iba, mas gusto kong maging dominante kaysa maging tagasunod. Dominante dahil masmagkakaroon ako ng kontrol sa mga bagay-bagay.

Simple man ang aking imahinasyon ay mataas naman ang aking mga ambisyon sa buhay. Gusto kong maging mayaman, mapuntahan ang iba't-ibang bansa, at ang maging isang ganap na abogado. Sa kabilang banda, mayroon din akong kabaliwan at ito ay ang makapunta sa kalawakan.

Payak man ang aking katauhan ay mayroon pa rin akong mga bagay na kinatatakutan, kinahihiyaan, at pinahahalagahan na medyo nakabatay sa moralidad kong ‘di kataasan.

Ang mamatay, ang iwan ng buong pamilya, at ang mabigo sa pag-abot ng aking mga pangarap ang mga bagay na aking kinatatakutan. Sa kabilang banda, ang pagsasalita nang masama sa pamilya ko, panloloko, at ‘di pagsunod sa mga pagkakataong ako ang may awtoridad ay ang mga bagay na kinagagalitan ko.

Ang pagiging guilty naman ay nararamdaman ko kapag nakapagsalita ako nang masama sa isang tao dahil sa pagiging paranoid ko ay iniisip ko na baka mag-suicide ang taong pinagsalitaan ko.

Sa buhay kong ito, may tatlong bagay akong pinakapinahahalagahan at ito ay ang paniniwala ko, pamilya, at ang mga pangarap ko. Balewala naman sa akin ang kasikatan, pagkilala, at social status.

Ang pinakamaganda kong nagawa sa loob ng 17 years ay nu'ng naiparamdam ko ang pagiging anak ko sa tatay ko dalawang oras bago s'ya mamatay. Sa kabilang banda, maaari akong pulaan ng pagiging maiinitin ang ulo.

Psychological strength ko ang aking instinct at tiwala sa sarili dahil ito ang batayan ko sa ilang bagay sa aking buhay, ngunit sa kabilang dako, ang pagiging paranoid at negatibong pag-iisip ay maituturing na mga psychological weakness ko.

Sa usapan naman ng kamunduhan, mas nagugustuhan ko ang mga babaeng cute, may maputi at makinis na mga binti, may magandang leeg, at may medyo malaki or katamtamang “hinaharap”. Ang mga taong kinakikitaan ko ng mga ito ay ginagawa kong sikreto kung meron man dahil ayaw kong marinig ang mga “ayiee” ng aking mga kaibigan. Kahit na may kamunduhan ako, naniniwala pa rin naman ako sa iisang Diyos na nagbibigay buhay sa lahat.

Sa kasalukuyan, tulad pa rin ng dati, naninirahan pa rin ako sa lugar kung saan ako lumaki at ito ay ang Lungsod ng Lucena. Lumaki akong mahirap, hanggang ngayon, kasama ang aking pamilya na umalalay sa akin mula pagkabata.

Kinamulatan ko na ang payak na pamumuhay dahil bata pa lamang ako ay ramdam ko ang ibig sabihin ng hirap. Patay na ang aking ama ngunit dati siyang mangingisda; ang akin namang ina ay kumikita ng humigit kumulang ₱3000 mula sa pagiging labandera at plantsadora na trabaho na niya mula pa noon.

Malaki ang pasasalamat ko sa aking ina dahil kung hindi siya naging masipag, matapang, at matatag hindi ko alam kung ano na lang ang mangyayari sa amin. Pero minsan, naiinis ako dahil hindi niya magawang tiisin ang mga mahal niya sa buhay, katangiang napaglalabisan na kung minsan.

Ang aking kabataan ay talagang maganda dahil dito ko naranasang maglaro sa mga puno, magbisekleta, at marami pang iba. Dahil nga sa katotohanang ang aking pamilya ang kasama ko sa aking kabataan ay sila ang nakaimpluwensya sa akin nang malaki. Sila ang nagturo na huwag akong makipagbabag o makipag-away. Sila rin ang humubog sa paniniwalang pang-relihiyon ko.

Pagdating naman sa kasalukuyan, masasabi ko na ang aking mga kaibigan ang nag-iwan ng tatak sa akin dahil sila may pinakamalaking impluwensya sa akin. Sila ang nagturo ng mga bagay na pinakikinabangan ko ngayon gaya ng pakikisalamuha sa iba at ang puspusang pag-aaral.

Nag-aral ako sa pampublikong paaralan sa parehong elementarya at Junior High subalit nagbago ito noong tumuntong ako ng Senior High. Masasabi kong maganda ang naging buhay estudyante ko kahit na ‘di ako ganon kasikat.

Noong nasa elementary at Junior High ako, kaya kong sabihin nang taas noo na pinakamagaling ako sa Araling Panlipunan, HeKaSi, at Social Studies subalit ibang usapan na ang matematika lalo na ang Algebra dahil hindi ako kagalingan dito.

Sa elementarya, puro klase talaga ako pero nung Junior High napakarami kong school organizations na sinalihan. Minsan akong naging auditor ng SSG at ilang taon din akong nanilbihan bilang officer ng Filipino Club, Sipnayang Lohika o Math Club, ng Book Lovers Club, ng Science Wizard Club at marami pang iba.

Sa usapin naman ng pag-ibig wala pa akong pinasukang relasyon pero may pwede akong sabihing  “first love”. Ang first love ko siguro ay yung classmate ko sa MTAP; ang bait n'ya kasi tapos matalino pa. Nagkagusto ako sa kan'ya dahil tinutulungan niya ako pero ‘di naging ‘kami' kasi lumipat siya ng school at nagkailangan na ‘rin noong malaman n'ya na may gusto ako sa kaniya.

Dahil nga sa katotohanang wala naman akong nakarelasyon, hindi rin aktibo ang aking sex life ko. 

Hindi ako fan ng “pagsosolo”. Subalit, privately or secretly akong fan ni Jennylyn Mercado dahil ang lakas ng dating niya, sexy, and hot. LOL

Sa lagay naman ng pagkakaibigan ay may bestfriend ako at siya ay si Justine Canaria. Siya ang pinakamatalik kong kaibigan for more or less a decade. Bestfriend ko s'ya sapagkat naiintindihan niya ako.

Kung may bestfriend ako wala naman akong best enemy, may mga taong ‘di ko gusto pero ‘di ko sila kaaway.

Pagdating naman sa mapaglilibangan isa akong fan ng panonood ng mga anime at K-dramas at pagbabasa ng iba't ibang libro. Bukod sa mga ito, nakahiligan ko ‘rin ang pakikipagkwentuhan sa aking mga kaibigan. Mahilig rin akong magbasa at sa katunayan nga ang libro ni Vice Ganda na pinamagatang “ President Vice ang bagong Panggulo ng Pilipinas” ang huling librong nabasa ko. Ang huling pelikula naman na napanood ko ay may pamagat na John Wick.

Pagdating naman sa pakikipagsaya ay ‘di ako masyadong aktibo. Ang huling party na nadaluhan ko ay ang Christmas Party namin nitong nakaraang December 20, 2016.

Sa buhay ko, masasabi ko na kahit madami akong nakilala ay may isang tao na nag-iwan sa akin ng napakalaking tatak at siya ang aking pinakamatandang kapatid. Ang ‘di ko malilimutang bagay kasama siya ay nu'ng nagbakasyon ako sa Laguna dahil dinala niya ako sa bahay ni Dr. Jose Rizal at magkasama kaming kumain sa Isdaan Floating Restaurant. Ang pinakapangit kong ala-ala kasama siya ay nu'ng pagsalitaan niya ako tungkol sa mga hugasin kahit na ‘di ako ang dapat magdayag.

Pagdating naman sa politika ay may mga posisyon akong pinaniniwalaan gaya ng masmaganda ang Federalism, sa Pilipinas ang ilang isla sa Spratlys at iba pa. At kung magkakaroon ako ng kapangyarihan na baguhin ang mundo, gagawin ko na Pilipinas ang maging pinakamalakas na bansa o nag-iisang superpower na bansa para ‘di na maging mababa ang tingin sa mga Pilipino.

Karamihan sa mga ito, karamihan sa mga posisyon, at perspektiba ko sa buhay ay bunsod ng tatlong turning points sa buhay ko. Una, noong mamatay ang aking ama; Pangalawa, noong magtapos ako ng elementarya; at pangatlo, noong umalis ang aking kapatid para magtrabaho sa ibang bansa.

Nakatira ako sa isang simpleng bahay na mayroong isang tulugan, isang banyo, maliit na kusina, at simpleng living room. Ang bahay namin o ang address ko ay 801 Prk. 1-B Ilaya Brgy. Dalahican Lucena City, nakatira ako dito sa halos 13 na taon.

Sarili naming bahay ang bahay namin subalit ang kinatitirikan ay hindi sa amin pero wala kaming binabayaran. Ang kinatitirikan ng bahay namin ay maganda dahil maaasahan namin ang aming mga kapitbahay at katabi ito ng kalsada.

Sa kasakukuyan, nakatira ako kasama ang aking nanay na si Veronica Gamban at ang aking dalawa pang kapatid na sina Rachele at Rea Gamban.

Kung susumahin, maganda naman ang relasyon ko sa mga kasama ko sa bahay. Madalas kaming kumain nang sabay-sabay at hilig din namin ang pagkekwentuhan at sama-samang panonood. Dahil sa maayos na relasyon malimit ang pag-aaway sa amin kaya napapanatiling malinis ang kabuuan ng bahay.

Paborito kong parte ng bahay ang maliit naming living room dahil naandito ang TV. Isa pang dahilan ay naandito ang electric fan kasi nasira na ang isa pa naming bentilador. Hindi ko naman gusto ang kwarto dahil sa maiinit dito at ito ay kulong at maliit.

May tatlong bagay akong paborito sa bahay at ito ay ang remote ng TV, electric fan, at mga libro. Remote dahil ‘di ko mabubuksan ang TV kung wala ito at para ‘di palipat-lipat ng channel, electric fan dahil mabanas, at mga libro dahil may mga pagkakataong nakababagot din manood sa TV.

Ang mga bagay na ayaw ko naman ay mga lumang damit, lumang test papers, at mga dating module. Gusto kong alisin ang mga ito dahil pampasikip lang ang mga ito sa cabinet.

Sa mga ala-ala, pinakamasaya at ‘di ko siguro malilimutan ay nu'ng huling noche buena na buo ang pamilya namin. Buhay pa noon si tatay at nasa Lucena pa noon ang mga kapatid ko. Masaya din ‘yung mga panahong naglalaro kami ng tatay ko ng kurutan gamit ang mga daliri sa paa.

Hindi lang masasayang alaala ang natatandaan ko sa bahay namin, pinakapangit na alaala ko siguro dito ay nu'ng ibinalda ako ni tatay dahil natumba ‘yung bangko dahil sa kapatid ko. Binuhat niya ako habang hawak ang dalawa kong tenga at saka niya ako inihagis. Hindi ako makaiyak noon dahil ayaw ng tatay ko na may naririnig siyang umiiyak. Pangit na alaala din ‘yung panahon kung kelan nagtangka ang tatay ko na magbigti, buti na lang at napigilan namin siya

Pinakamalungkot na alaala ko naman sa bahay namin ay nung mamatay si tatay na kaming dalawa lang ng pangatlo kong ate ang kasama niya. Iyak lang ako nang iyak noon dahil ano ba naman ang alam gawin ng batang sampung taong gulang lang. Wala noon ang aming ina dahil tumakbo siya sa labas para maghanap na tricycle na pwedeng sakyan para pumunta sa ospital subalit huli na nang dumating sila.

Ang mga pera at ipon ko naman sa likod ng mga picture frames ang pinakamalaki kong sikreto sa bahay. Sikreto ito dahil baka kunin nila ang pera ‘pag nalaman nila. Sikreto rin ang mga love letters na bigay ng mga schoolmates ko noong Junior High sa akin na nakatago sa damitan ko.

Sa kabuuan maganda ang aming tahanan dahil kasama ko ang aking pamilya.